Eglomisée - Medalion Polski

ze scena alegoryczną, ok. 1800 ze szkła kryształowego, obustronnie szlifowany, w formie okrągłej tarczy, śred.: 6,9 cm, grub.: 0,3-0,4 cm, ujęty w złotą oprawę; na tylnej stronie tarczy czarny lak, z wyrytą sceną alegoryczną, na obwodzie pierścień i napis: „Umieram, lecz się z popiołów odrodzę./ Słabość Uwieńczę y Szczęśliwość spłodzę.”; scenka, obwódka i napis wypełnione złotem w technice églomisée; złota oprawa o szer. 0,4 cm, Francja?, artysta nieokreślony związany ze środowiskiem polskiej emigracji, ok. 1800 Scenka na tarczy przedstawia ubraną w długą suknię kapłankę przy ołtarzu w formie amfory (w stylu Ludwika XVI), trzymającą w prawej ręce wieniec laurowy, lewą ręką wbijającą miecz w paszczę potężnego węża, zajmującego pierwszy plan sceny; z lewej strony leży ścięty pień drzewa, z którego wyrastają ku górze trzy młode gałęzie z liśćmi; z popiołów pod ołtarzem wzbija się feniks - symbol odrodzenia, kapłanka symbolizuje tu prawdę i sprawiedliwość, która zwycięża fałsz i zło, symbolizowane przez węża; młode gałęzie pełne świeżych liści wyrastające ze ściętego pnia symbolizują nadzieję na nowe życie. Całość tego niezwykle rzadkiego obiektu robi wrażenie okresu przejściowego z klasycyzmu do romantyzmu, czemu odpowiada m.in. styl ołtarza a la Ludwik XVI. Przypomina się powiedzenie łacińskie: sperare contra spem, albo powiedzenie polskie: niech żywi nie tracą nadziei! albo po prostu: jeszcze Polska nie zginęła póki my żyjemy.