Święty biskup

drewno lipowe, polichromowane, wys. 71 cm. Śląsk ok. 1710-30 lub Wielkopolska ok. 1720-50. Późnobarokowa, niewielka rzeźba ołtarzowa przedstawia stojącego w kontrapoście biskupa w szatach pontyfikalnych: w sutannie, rokiecie, kapie spiętej zaponą, ze stułą zawieszoną na szyi, i infule na głowie, błogosławiącego prawą ręką (w lewej pierwotnie trzymał atrybut - pastorał lub krzyż). Obfite fałdowanie ciężkiej, traktowanej światłocieniowo, mięsistej, „lejącej się” kapy, mała głowa i specyficzny, płytki modelunek twarzy, wskazują na tradycję barokowej rzeźby śląskiej czerpiącej z dziedzictwa tamtejszej sztuki 2. poł. XVII w. Rzeźba jest jednak raczej przykładem śląskiej produkcji snycerskiej 1. ćwierci kolejnego stulecia, względnie jej późniejszych wielkopolskich refleksów. Polichromia - z wyjątkiem dobrze zachowanej karnacji - jest wtórna, na co wskazuje stopień zalania gruntem szczegółów modelunku, choć niewątpliwie naśladuje pierwotną (z udziałem purpury, srebrzeń i złoceń).