Szabla polska, w pochwie

głownia stalowa, damastowa, gładka; na grzbiecie blisko nasady bity krzyżyk łaciński; na płazie wewnętrznym - litery „X R" pod mitrą książęcą; i dwie gałązki; jelec stalowy, krzyżowokabłąkowy, z tarczką w formie muszli i paluchem; tylne ramię zakończone wielogranną gałką; kabłąk kanelowany, przy głowicy - szpara na temblak. Głowica zdobiona puklami, owalna; kapturek z długim, gładkim warkoczem; rękojeść w okładzinach z rogu, pionowo kanelowana; pochwa z łubków drewnianych, obciągniętych czarną skórą; trzewik,
szyjka i 2 ryfki z brajcarkami - stalowe, z motywem puklowanej muszli;
stal, skóra, róg; dł. głowni 86 cm, krzywizna 5 cm, dł. całk. 99 cm, dł. w pochwie 101,5 cm.
Polska, głownia XVIII w.; oprawa XIX w.
Po konserwacji i uzupełnieniach.