Zestaw mebli neobarokowych

złożony z prostokątnego stołu oraz wyściełanych wytłaczaną skórą dziesięciu krzeseł, całość wsparta na spiralnych nogach, spiętych u dołu wiązaniami w kształcie litery H. Blat stołu o zaokrąglonych narożach, na obrzeżu profilowany, z oskrzynieniem lekko wybrzuszonym pokrytym ornamentem płaskorzeźbionym z "wolich oczu". Nogi stołu na krótszych bokach umieszczone na deskowych platformach, wspartych na parach dwójnogów w formie stylizowanych zwierzęcych łap. Platformy połączone
między sobą prostą, deskową łączyną. Oparcia krzeseł w formie prostokątnej poduszki, a siedzenia trapezoidalne. Pionowe ramiaki krzeseł graniaste, w partii oparcia zakończone sterczynkami w formie wolut, a poniżej siedzenia przechodzące w nogi, wygięte do tyłu i zbieżne ku dołowi. Przednie nogi krzeseł zakończone gruszkowatą stopą, a w miejscu połączenia z wiązaniem kostki;
orzech;
wymiary: stół - 86 x 181 x 90,7 cm, krzesła - 98 x 45 x 44 cm.
Europa Środkowa, koniec XIX w.
Zestaw w stylu neobarokowym, nawiązujący pewnymi elementami formy, dekoracji i tapicerki do mebli wykonywanych na terenie Europy Środkowej w 2 poł. XVII w. i na pocz. XVIII w. Meble stylizowane szczególnie na styl barokowy stały się ponownie modne w latach 60. XIX w., a w stolarstwie nawiązywano do tej epoki aż do 1 ćw. XIX w. Meble o wielu cechach wspólnych tworzące stosunkowo jednorodny zestaw.