dwuczęściowa, z nastawą w formie dwuskrzydłowej szafy, zwieńczonej naczółkiem wolutowym tzw. łabędzią szyją, wspartej na stołowej podstawie o spiralnych nogach, spiętych falistym wiązaniem oraz na czterech spłaszczonych kulach. Gzyms profilowany. Naczółek wypiętrzony ku górze, rozerwany pośrodku, zakończony wolutami, z kroksztynkiem w środku. Wiązanie deskowe, zbudowane z dwóch faliście wyciętych i odwróconych do siebie szpicami liter V połączonych ażurowym prostokątem z toczonymi sterczynkami z kulami umieszczonymi pośrodku krótszych boków. Skrzydła drzwi i boki ujęte obramieniem, wypełnione plecionką szachownicową, z wydłużonymi prostokątami ujętymi wstęgą oraz wpisanymi w nie falistymi polami pośrodku, zakończonymi u góry
i u dołu spiralnie skręconymi wstęgami. Na skrzydłach drzwi pośrodku herby: na prawym „Doliwa” z ułożonymi na pasie ustawionym lewo skos trzy róże, a w klejnocie między dwiema trąbami trzy róże umieszczone w słup; na lewym „Lubicz” z podkową, w której środku i na barku krzyże kawalerskie, a w klejnocie trzy pióra strusie. W polach pod herbami data 17 (na lewym) i 76 (na prawym).
konstrukcja - sosna; fornir - jesion; śliwka, orzech, brzoza; 247,5 x 158,3 x 51 cm;
Polska, 1776.
Omawiany mebel w formie szafy na słupach, która była formą pierwotnego kredensu, zwaną z jęz. niemieckiego Stollenschrank lub w jęz. holenderskim także Kabinet. Tego typu szafy z wnętrzem wyposażonym w półki i szuflady służyły do przechowywania zastawy i sztućców lub bielizny stołowej, a ich mniejsze wersje wypełnione drobnymi szufladkami i schowkami stosowano do przechowywania cennych przedmiotów. Prezentowana szafa ma formę, elementy budowy i dekoracji typowo barokowe, w tradycji środkowo-europejskiej. Intarsje na dobrym poziomie wykonawczym.
