Skrzynia - ława renesansowa

o konstrukcji ramowo-płycinowej, z podstawą w formie prostopadłościennej skrzyni z odkładanym wiekiem, z niewysokimi pełnymi bokami i wysokim oparciem, wsparta na cokole, bogato dekorowana ornamentami intarsjowanymi i rzeźbionymi. Oparcie ujęte na bokach pilastrami zakończonymi korynckimi kapitelami, podzielone na trzy pola, ujęte sznurem z wielokątów, a u dołu i u góry bordiurą z plecionki, zwieńczone profilowanym gzymsem, w którym ornament z wici akantowej z puttami ujmującymi kartusz pośrodku. Boki z prostymi, dekowymi podłokietnikami, cofnięte w stosunku do boków skrzyni, ozdobione od frontu
intarsjowanymi polami ułożonymi z kontrastowych wielokątów, zwieńczone na bokach wolutami.
Skrzynia z prostymi polami ujętymi profilowanymi listwami;
orzech, intarsje - jasne drewno, z delikatnym usłojeniem (bukszpan?);
174 x 169 x 50,5 cm. Toskania (?), XVI / XVII w.
Mebel o cechach włoskiej skrzyni - ławy do odpoczynku w czasie dnia, zwanej również w wariancie z wysokim oparciem łóżkiem dziennym (wł. lettuccio). Zarówno forma, jak i różnorodne techniki dekoracji oraz ornamenty zastosowane w omawianym meblu, były charakterystyczne dla sztuki toskańskiej, rozwijanej przede wszystkim we Florencji miedzy XV a XVII wiekiem. Wśród cech
typowych dla stylu toskańskiego wyróżnić należy: konstrukcję ramową, kształty elementów budujących mebel utworzone z płycin otoczonych profilowanymi listwami, zwieńczenie w formie profilowanego gzymsu ozdobione wolimi oczami i krenelażem, dekoracje intarsjowane zbudowane najczęściej z dwóch kontrastowych wici z figur geometrycznych, plecionek, sznurów, tworzące charakterystyczne efekty światłocieniowe i tym samym trójwymiarowe, w prezentowanej skrzyni-ławie są to, np. plecionka
w zwieńczeniu, sznury okalające pola oparcia, a także wypełniające pola wsporników poręczy. Rzeźbiarsko dekorowany pas w zwieńczeniu ozdobiony typowo florenckimi motywami zasuszonych liści akantu tworzących woluty i półkola, z których wydobywają się ciała putt. Pilastry wieńczą właściwe temu regionowi korynckie, bardzo plastyczne kapitele, a podłokietniki od frontu ujęto na bokach wolutami. Skrzynia-ława po naprawie i konserwacji, uzupełnieniu ubytków w intarsji i oblistwowaniu.
Obecnie w dobrym stanie zachowania. Mebel rzadko spotykany na polskim rynku antykwarycznym.