Szabla polska, oficerska,

wz. 21, w pochwie
głownia stalowa, z szerokim, krótkim zbroczem obustronnie szlifowanym; na zewnętrznym płazie trawiony napis: „Honor
i Ojczyzna” pomiędzy akantowymi floresami; bliżej nasady godło państwowe - orzeł w koronie i motyw floralny; na płazie
wewnętrznym u nasady bity numer: „189”; jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy, tylne ramię wygięte ku dołowi, z łezką;
kapturek z warkoczem sięgającym od głowicy do jelca;
trzon rękojeści obciągnięty skórą, z 8 karbami w oplocie dwupokrętkowym z mosiężnego drutu; pochwa stalowa,
z jedną ryfką z brajcarkiem (zbliżona do wzoru 1934);
stal, mosiądz; dł. głowni 81 cm, dł. całk. 93,5 cm, krzywizna 3,5 cm, dł. w pochwie 98 cm.
Polska, przełom lat 20. i 30. XX w.