z poł. XIX wieku.
Lufa stalowa, dług. 815 mm, z warkoczem 935 mm, kaliber 17 mm; gwintowana, w przekroju ośmioboczna, rozszerzająca się w kierunku komory nabojowej i lekko w kierunku wylotu. Na grzbiecie, w 1/3 długości znajduje się maleńki celownik szczerbinkowy i nieco ku przodowi drugi wsuwany, znacznie wyższy. Nad wylotem umieszczona jest wsuwana muszka. Na warkoczu zdobionym rytowanym ornamentem wiciowym znajduje się wgłębienie do zamocowania dodatkowego celownika ramkowego. Zamek kapiszonowy, z kurkiem na esowatej nóżce, zagiętym w kierunku kominka, zdobionym dekoracją wiciowo roślinną. Blacha
zamkowa stalowa, płaska, zdobiona rytowaną sceną przedstawiającą pogoń psa za dzikiem, skierowana do tyłu i kryjąca sprężyną główną zamka umieszczoną tuż za kurkiem. Osada (łoże i kolba) wykonane z drewna orzecha. Łoże długie, sięgające wylotu lufy, z kanałem do osadzenia obojczyka uzupełnionym trzema stalowymi, prostymi tulejami. Pobojczyk drewniany. Ślad pęknięcia łoża za tylną tuleją. Lufa połączona jest z łożem trzema prostokątnymi stalowymi sztyftami. Osłona spustu żelazna, owalna z dwoma wąsami. Tylnym dłuższym, wzmacniającym uchwyt kolby, przednim ozdobnie wyciętym w kształcie orzecha kokosowego. Kolba z przykładem policzkowym, z szyjką moletowaną w drobną kratke, zakończona wklęsłą stopką z żelaznym trzewikiem.
Stal, drewno. Długość - 1235 mm. Europa Środkowa, Niemcy, Austria, Czechy. poł. XIX w.
