olej, płótno, 137 x 108 cm;
sygn. p. d.: Olga Boznańska
Praca z kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków
Olga Boznańska to jedna z najważniejszych postaci w polskiej historii malarstwa. Urodziła się w Krakowie w 1865 roku, pierwszych lekcji rysunku udzielała jej matka, Eugenia Mondan. Następnie kształciła się pod kierunkiem Kazimierza Pochwalskiego i Józefa Siedleckiego oraz uczestniczyła w Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego pod kierunkiem Hipolita Lipińskiego i Antoniego Piotrowskiego. W roku 1886 wyjechała do Monachium, gdzie pobierała lekcje w prywatnych szkołach artystycznych Karla Kricheldorfa i Wilhelma Dürra. W 1896 roku otworzyła własną pracownię pozostając pod opieką Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Wkrótce zaczęła wystawiać w Monachium, Berlinie, Wiedniu i Warszawie.
W 1898 roku na stałe przeprowadziła się do Paryża, gdzie stała się czołową przedstawicielką polskiej kolonii artystycznej. Została członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Uczestniczyła w wielu wystawach w różnych krajach odnosząc liczne sukcesy. Sławę zdobyła głównie jaka malarka portertowa, chętnie malowała też jednak wnętrza i widoki z okna. Twórzyła głównie w pracowni. Zmarła w Paryżu w 1940 roku.
Oferowana praca należy do wczesnego okresu twórczości Boznańskiej, powstała ok. roku 1890, kiedy to młodziutka artystka przebywała w Monachium. Jest to jedno z licznych przedstawień wnętrza pracowni. Ujęcie lekko z góry. Na pierwszym planie siedzi mężczyzna z paletą ujęty z profilu rozmawia z młoda, elegancko ubraną kobietą, również w ujęciu profilowym. Kobieta nosi rysy Boznańskiej, jest to najprawdopodobniej autoportret artystki. W dali, przed oknem na fotelu siedzi młoda kobieta – modelka, obok niej schowany w cieniu mężczyzna. Okno do połowy zakryte ciemnozielona płachta tworzącą tło. W kącie z lewej strony znajdują się liczne rekwizyty, z których najcharakterystyczniejsza jest czerwona, japońska parasolka pojawiająca się na innych obrazach artystki, w tym na słynnym "Autoportrecie japońskim" z 1892, znajdującym się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (olej, płótno, 65 x 52 cm). Za oknem rozciaga się widok miejski, z wysokimi, dymiącymi kominami. Z około roku 1890 pochodzą inne przedstawienia tej samej pracowni, mniej szczegółowe i mniejszych rozmiarów, np. obraz "W pracowni" znajdujący się w Muzeum Narodowym w Lublinie (po 1891, olej, płótno, 69 x 55,5).
