Św. Apostoł

drewno dębowe(?), wtórnie polichromowane, wys. 42 cm.
Śląsk(?), 1. ćw. XVII w.

Manierystyczna, pochodząca z początku XVII w. rzeźba apostoła - wyrób najpewniej śląski - pochodzi z niewielkiego ołtarzyka lub epitafium i przeznaczona była do eksponowania także w partii opracowanych rzeźbiarsko pleców. Zapewne była ona silnie wysunięta na konsoli bądź kroksztynie, lub umieszczona na belkowaniu czy attyce. Brodaty święty odziany jest w długą przepasaną suknię i spięty zaponą na piersiach, opadający do ziemi płaszcz, układający się połą na kolanie i przytrzymywany
lewą ręką przy pasie. Układ prawej, opuszczonej ręki o rozwartych palcach wskazuje na przytrzymywanie atrybutu - zapewne piły (św. Szymon) bądź maczugi (św. Juda Tadeusz), względnie miecza (św. Paweł).