Pejzaż z cyprysami

olej, płótno, 101 x 82 cm;
sygn. l.d.: LAM

Władysław Lam w latach 1912-1918 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Józefa Mehoffera. W roku 1925 odbył podróż do Paryża oraz zwiedził południowe tereny Francji, gdzie malował pejzaże i widoki architektoniczne. Podróż ta miała wielkie znaczenie dla jego późniejszej twórczości. W okresie międzywojennym wykładał rysunek na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, a w 1945 roku objął katedrę rysunku, malarstwa i rzeźby na Politechnice Gdańskiej. Prowadził także zajęcia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. Był członkiem ugrupowań Świt, Plastyka, Awangarda oraz Związku Polskich Artystów Grafików, a także był związany z Cechem Artystów Plastyków Jednoróg i grupy Nowa Generacja. Brał udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych zarówno w Polsce jak i na świecie.

Lam tworzył przede wszystkim pejzaże, kompozycje figuralne i portrety. Jego warsztat rysunkowy opanowany był do perfekcji. W latach 20. zainteresowany był kubistycznym traktowaniem formy i przestrzeni w obrazie w czym nawiązywał do estetycznej koncepcji formistów. Z czasem jego sposób malowania zbliżył się do nurtu klasycyzującego a następnie zainteresowanie postimpresjonizmem sprawiło, że w jego rozległych, monumentalnych pejzażach najważniejszą rolę odgrywał kolor i materia malarska. W pracach z tego okresu artysta podkreślał potęgę i fascynującą grozę natury. W późniejszym okresie tworzył prace zaliczane do nurtu abstrakcji aluzyjnej. Prócz malarstwa sztalugowego uprawiał również różne techniki graficzne, głównie drzeworyty, a później także linoryty.

Oferowany obraz zachwyca ogromną skalą zieleni, przy której użyciu artysta w mistrzowski sposób buduje kolejne plany pejzażu. Od mrocznych, nieomal czarnych cypsysów z prawej strony rzucających silny cień, poprzez drzewa rozjaśnione złocistymi promieniami słońca dochodzi do zieleni prawie wybielonych. Zielenie te uzupełnione są przez jasny błękit nieba i rzeczki oraz delikatne brązy i beże. Silne nasłonecznienie i soczystość barw wzmagają  urok ciepłego letniego dnia, a majestatyczność różnych gatunków  drzew i niczym niezmącony spokój wzbudzają uczucie respektu wobec piękna i potęgi natury.