Kanapa w zabudowie

w stylu secesji geometrycznej;
w całości tapicerowana, wsparta od frontu na graniastych, zbieżnych nogach, od tyłu wmontowana w ściankę z flankującymi ja na bokach dwoma prostopadłościennymi, jednoskrzydłowymi szafkami i prostokątnym lustrem ponad jej oparciem. Zabudowa fornirowana, inkrustowana na bokach w stylizowane geometryczne motywy (róże), nad szafkami na bokach zakończona trzema toczonymi kolumienkami, dodatkowo nad całością od tyłu i na bokach prosty, deskowy gzyms. Kanapa o prostokątnym siedzeniu z prostymi, niższymi bokami i oparciu z lekko falistymi uszami. Szafki z przeszklonymi skrzydłami drzwi, z trzema półeczkami we wnętrzach, wsparte na graniastych nóżkach, zakończonych mosiężnymi obejmami. Na wewnętrznej stronie skrzydła drzwi tabliczka metalowa: Tow. Akc. Warsz. Fabr. Mebli Stylowych / Z. Szczerbiński i Spka / Warszawa.
konstrukcja - mahoń; inkrustacje - mosiądz; 180,3 x 202,5 x 72 cm.
Warszawa, Zdzisław Szczerbiński, ok. 1910
Zabudowane kanapy w stylu secesyjnym obecnie rzadko pojawiają się na rynku antykwarycznym. W podobnej formie wmontowanych w większe zabudowy ścian wykonywano w końcu XIX i na pocz. XX wieku kilka innych mebli, np. kredensy, czy serwantki. Formy i dekoracja typowa dla secesji geometrycznej. Warszawska Fabryka Mebli Stylowych Zdzisława Szczerbińskiego działała w latach 1902-1939. Była największą w Polsce i najsłynniejszą fabryką mebli stylowych i nowoczesnych.
Wyroby charakteryzowała wysoka jakość pod względem doboru materiałów, stolarszczyzny, wykonania, tkanin obiciowych. Omawiany model pochodzi z kompletu mebli w stylu secesji geometrycznej - „Salon z seryj tanich kompletów”. Był to wieloelementowy zestaw, min. kanapy, czterech foteli i czterech krzeseł, stołu pomocniczego oraz konsoli z lustrem, a także bieliźniarki i parawanu, wykonany z wykorzystaniem masywu i forniru mahoniowego oraz mosiężnymi dekoracjami, reklamowany w tygodniku Świat w 1910 roku jako „Salon, bardzo gustowny, z politurowanego mahoniu z inkrustacyą: Elementy konstrukcji wykonano z mahoniowych graniaków oraz toczonych kolumn, a powierzchnie zafornirowano i ozdobiono inkrustowanymi z mosiężnej blachy, w kształcie stylizowanych róż”. Obiekt nawiązuje w kształcie i dekoracji do podręcznikowych i luksusowych modeli wykonywanych w tym samym czasie w Austrii. Korzysta także z wzorów mebli angielskich z tego samego okresu.