Zegar szafowo-podłogowy, neostylowy

jednoczęściowy, o prostych bokach i froncie, zamykany jednoskrzydłowo, zwieńczony profilowanym, zakończonym faliście gzymsem, wsparty na szerszej nieco podstawie z wypukłym cokołem na czterech podkładkach. Skrzydło drzwi z dwoma przeszklonymi rezerwami o zaokrąglonych narożach, górną kwadratową na tarczę z rzymskimi cyframi i dolną prostokątną, wydłużoną na wagi i wahadło. Gzyms zwieńczony dwoma wolutami z muszlą pośrodku. Mechanizm z wychwytem kotwicznym, bijący godziny, półgodziny i kwadranse, gong 12 strunowy, grający dwie melodie (Westminster i Whittington), z możliwością ustawienia bicia i ciszy. Na tylnej płycie mechanizmu wybite ukoronowana kotwica z literami GB oraz obok M, P 112 (długość wahadła), 52.
mahoń; 198,7 x 57 x 29,8 cm
Europa Zachodnia, Niemcy, Gustav Becker, lata 20. XX w.

Szafa i mechanizm wykonane w fabryce Gustawa Beckera, znanej niemieckiej firmie produkującej od ok. 1850 roku zarówno wnętrza, jak i skrzynki zegarowe. Szafa zegarowa nawiązuje do stylu Ludwika Filipa.
W katalogu, pt.: Gustav Becker Story, wyd. USA 1990, s. 57, zamieszczone zdjęcie z katalogu z lat 20. XX w., nr. 2668, zegar szafowo podłogowy, naciąg 8 dniowy, bije godziny i półgodziny. Grający dwie z najsłynniejszych melodii wygrywanych przez zegary beckerowskie: pierwszą opartą na oratorium G.F. Handla z 1741 roku, a graną przez Big Bena na wieży Westminster oraz melodię związaną z legendą o burmistrzu Londynu z przełomu XVI i XV w.