Europa Środkowa(?), koniec XIX w.
o wyściełanych, prostych, lekko odchylonych do tyłu oparciach oraz tapicerowanych siedzeniach, wsparte na czterech nogach, przednich tralkowych, tylnych graniastych, giętych na bokach i z tyłu prostymi łączynami, od frontu zakończonych zwierzęcymi łapami. Pionowe ramiaki oparć zakończone sterczynami w formie liści. Skóra na oparciu ozdobiona bordiurą z plecionki i herbem, wytłaczanymi, pozłacanymi.
Konstrukcja - orzech; 118 x 49 x 58 cm. Europa Środkowa(?), koniec XIX w.
Krzesła o formie i dekoracji typowej dla renesansu. Wzorowane na reprezentacyjnych siedziskach wykorzystywanych w czasie zebrań rady miasta w ratuszach lub dworskich w pałacach. Podobne meble były wykonywane od 2 poł. XVI w. do 2 poł. XVII w. na terenie Włoch, Niemiec, Austrii. W czasie mody na renesans w 2 poł. XIX w. wykonywano zarówno falsyfikaty z wykorzystaniem starych desek i fragmentów zachowanych mebli renesansowych, jak również współczesne stylizowane. Choć wzorowane na meblach renesansowych, widoczna jest współczesna sztywność konstrukcji, brak patyny, śladów wiekowego wykorzystania.
