Szabla oficera strzelców konnych (szaserów)

z czasów panowania Ludwika XVI (1754-93); szabla z 1792 (model i wzór)
stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. 103 cm; dł. całk. w pochwie 104,5 cm;
Głownia stalowa, szlifowana w jedną, szeroką bruzdę; jelec krzyżowy, jednokabłąkowy z wąsami. Kapturek długi, trzon rękojeści drewniany, owinięty mosiężnym filigranem. Pochwa drewniana, okuta blachą mosiężną, z dwiema ryfkami z brajcarkami, zakończona stalową ostrogą.
Stan ponad 200-letniej szabli po odnalezieniu i bez ingerencji konserwatorskiej - doskonały. Przedmiot zasługuje na ekspozycję w muzeum.