Szafa kredensowa

w stylu neogotyckim; dwuczęściowa, z wysoką, zwieńczoną daszkiem nastawą, z czterema półkami u dołu i podstawą z czterema zamykanymi jednoskrzydłowo, niewielkimi szafkami u góry, wspartymi na konsolowej podstawie ze spiralnymi kolumnami od frontu oraz pełna ścianką z tyłu, umieszczoną na profilowanej platformie o konsolowych nóżkach. Całość o konstrukcji ramowo-płycinowej, bogato dekorowana ażurowymi ornamentami płaskorzeźbionymi: drapowanymi chustami, wielo-liściennymi rozetami, spiralami, wolutami, biforiami, wstęgami, sterczynami, krenelażem. Okucia mosiężne, wycinane z blachy, stylizowane na gotyckie; dębina; 276 x 150,5 x 51 cm; Europa Zachodnia, 2 poł. XIX w. z elementami mebla z XV w. Szafa kredensowa w stylu neogotyckim, wykonana w 2 połowie XIX wieku, z wykorzystaniem elementów mebla gotyckiego z ok. 1450. W ten sposób wykonywane w XIX wieku meble o nowej konstrukcji z zabytkowymi elementami zdobniczymi, płycinami, kolumnami itp. produkowano zarówno w celu zachowania starych elementów od zniszczenia, jak również w celu zwiedzenia i oszukania potencjalnego klienta. Po ponad stu latach trudno jest często ocenić jaki był cel takich zabiegów, tym bardziej, że osiadła na nich już patyna i poprzez użytkowanie nawet nowa konstrukcja nabrała cech zabytkowych. W omawianym przypadku z dużą umiejętnością wkomponowano zabytkowe elementy (płyciny i ażurowe zwieńczenia z poł. XV wieku czy spiralne kolumny z poł. XVII wieku, a także stare deski pleców XVII-XVIII wieczne) w nowe ramiaki, z towarzyszeniem współczesnych płycin. Widać jednakże różnicę w wykonaniu nowych detali: ostrych i typowo XIX wiecznych, kompilujących swobodnie z elementów gotyckich, wręcz ludowych w wyrazie, w zetknięciu z oryginalnymi, starymi, miękko modelowanymi, przetartymi detalami XV wiecznymi. Sama forma jest już typową fantazją XIX wiecznego stolarza. Choć występowały w XV wieku kredensy miały dużo mniejsze gabaryty i zwykle zamknięte formy.