Portret poetki Elżbiety Drużbackiej

olej, płótno dublowane; 65,5 x 55 cm;
p. g. napis: Ażbieta z Kowalskich / Druszbacka;
Poetka Elżbieta Drużbacka ur. ok. 1695 zm. 1766, dama dworu hetmanowej Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, żona Kazimierza Drużbackiego z majątku Rzemień koło Mielca. Po śmierci męża przebywała jako ochmistrzyni na dworach Czartoryskich, Lubomirskich, Krasickich i Sanguszków. Była słynną polską poetką doby baroku. Jej poematy wydawano w książkach; wysoko ceniona przez Ignacego Krasickiego i Hugona Kołłątaja. Ostatnie lata życia poetka spędziła w Tarnowie, gdzie została pochowana.
Dotychczas jej portret był znany wyłącznie w grafikach.
Oferowany portret jest jedynym jej wizerunkiem z XVIII w., reprodukowanym w Czasopiśmie Kłosy w roku 1880.
Oferowany olejny portret do 1945 r. znajdował się w dworze rodziny Drużbackich, w majątku Zameczek koło Opoczna. Pochodzi od potomków rodziny Drużbackich.