Serwantka neorokokowa

o falistych, profilowanych elementach szkieletu, dwuczęściowa, z ażurową nastawą z czterema połkami wokoł centralnie umieszczonego lustra i dwuskrzydłowa podstawą z szufladą oraz parami połek na bokach, płaskorzeebiony w ornamenty roślinne. Zwieńczona falistym, ażurowym naczołkiem. Podstawa wsparta na czterech esowatych nóżkach, z przeszklonymi skrzydłami drzwi. Wewnątrz jedna połka. Konstrukcja - mahoń, olcha; 228,6 x 139,3 x 44,8 cm; Europa Środkowa, Polska środkowa, 3 ćw. XIX w. Mebel o formie i dekoracji właśćiwej stylowi neorokoko. Bardzo rozbudowany sprzęt o walorach dekoracyjnych.