Stoł neoklasycystyczny

o prostokątnym blacie, lekko wybrzuszony na krótszych bokach, z dwoma szufladami, podparty dwoma graniastymi płozami, wspartymi na czterech graniastych, zbieżnych nogach. Blat z obramieniem i żyłka dekorowany rombami. Płozy umieszczone na skraju krótszych boków, u góry wklęsłe, u dołu faliste. Między nimi, a nogami oraz w zakończeniu nóg metalowe okucia. Konstrukcja - orzech; fornir - palisander; 79 x 92,5 x 183 cm; Europa Zachodnia, Francja (?) Polska, ok. 1930 Stoł o klasycystycznej tradycjonalnej formie i dekoracji przetworzonej w nowoczesnym duchu lat trzydziestych. Taka praktyka typowa była dla luksusowego stolarstwa zachodnio-europejskiego.