Chrzest z cyklu: Sakramenty, ok. 1922

gwasz, karton; 46 x 82 cm (w świetle oprawy);
sygn. l. d.: Zofia Stryjeńska (ołówkiem);
na odwrocie uszkodzona papierowa nalepka z nr: 125 oraz dwie ślady po dwóch papierowych nalepkach.
Gwasz „Chrzest” pochodzi z ważnego dla artystki cyklu siedmiu obrazów Zofii Stryjeńskiej „Siedem Sakramentów”, który został namalowany na zamówienie szwagra artystki Adama Dygasa. Od czasu jego powstania, od 1922 roku, pozostawał w dyspozycji artystki i był prezentowany na najważniejszych dla niej wystawach. Pierwszy raz został pokazany podczas ekspozycji dotyczącej Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm” w warszawskiej Zachęcie, następnie w Antykwariacie Artystycznym Franciszka Studzińskiego w Krakowie w 1928 roku (z wyłączeniem kompozycji „Małżeństwo”) oraz podczas Wystawy Sztuki Religijnej w Padwie w 1931 roku, kiedy to malarka zdobyła za niego srebrny medal.
Trzy prace z cyklu: „Bierzmowanie”, „Spowiedź” oraz „Wiatyk” znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie.
Oferowany obraz jest niezwykle rzadkim i kluczowym dla twórczości Zofii Stryjeńskiej przedstawieniem, szczególnie że dotychczas nie jest znane miejsce przechowywania pozostałych trzech kompozycji. Jest to drugi po cyklu „Pascha” (1917-1918), zbiór dzieł Zofii Stryjeńskiej o tematyce religijnej pochodzący z wczesnego okresu twórczości artystki, kiedy krystalizował się jej styl malarski.
Cykl charakteryzuje się uproszczeniem form, schematycznym przedstawieniem ruchu postaci i ograniczoną, bardzo wysmakowaną kolorystyką. Jednocześnie natomiast zwraca uwagę precyzyjne oddanie niektórych szczegółów, co stanowi kontrast z prostotą całości.
Artystka w charakterystyczny sposób uwieczniała w swych obrazach i grafikach obyczaje ludowe, sceny z życia wsi czy mity słowiańskie. Konstruowała przestrzeń podobrazia ze zdefiniowanych, lekko zgeometryzowanych plam barwnych o wyrazistych odcieniach, co można uznać za transpozycję doświadczeń związanych z malarstwem kubistycznym.
Jednym z kluczowych momentów w twórczości Zofii Stryjeńskiej było otrzymanie grand prix w 1925 roku podczas Międzynarodowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu. Równocześnie jest to czas, w którym wyjątkową popularnością cieszył się styl art déco i mimo że kojarzony jest głównie z szeroko pojętą sztuką użytkową, jego formalne elementy odnaleźć można również w malarstwie Zofii Stryjeńskiej. Warto wspomnieć, że artystka zajmowała się również projektowaniem scenografii, ilustracji, tkanin czy nawet zabawek, co zapewne również pozwoliło na swobodne przenikanie się wpływów ówczesnych tendencji z poszczególnych dziedzin sztuki i dało możliwość stworzenia unikalnego zestawu cech wspólnych dla jej twórczości.