Szabla wyższego oficera kawalerii, w pochwie

stal, mosiądz, skóra; dł. w pochwie 100 cm.
Prusy, XIX w.
Głownia stalowa z głębokim zbroczem; na płazach do połowy długości obustronnie geometryczny grawerunek; na grzbiecie wybity nr „177”. Jelec tarczkowo-kabłąkowy. Rękojeść pokryta skórą, w oplocie z dwupokrętkowego drutu mosiężnego; głowica i kaptur w formie głowy orła ( w literaturze szabla określana jako pruska, w typie francuskim). Pochwa z dwiema ryfkami, z brajcarkami.