Szabla paradna oficera marynarki

stal, mosiądz złocony; ebonit, drewno, skóra, nić lita; dł. głowni 70 cm, krzywizna 1,8 cm, dł. całk. 82,8 cm, dł. w pochwie 88 cm.
Francja, XX w.
Głownia stalowa, obustronnie ciągniona w wąskie zbrocze i przygrzbietową bruzdeczkę; jelec tarczowo-kabłąkowy, mosiężny; tarczka ażurowa z motywem kotwicy wśród wici winnej latorośli i sznurowych oplotów; tylne ramię zakończone łezką w kształcie głowy delfina; kabłąk również opleciony wicią i liną; głowica owalna, kanelowana, kartuszem rollwerkowym i szlaczkiem z muszelek wzdłuż długiego warkocza; rękojeść w okładzinie ebonitowej z 11 karbami; pochwa łubkowa, obszyta skórą, okucia mosiężne; trzewik wysoki, zakończony muszlą; ryfka z brajcarkiem; szyjka z ruchomym koliczkiem i zaczepem w formie muszelki oraz nałożonym emblematem marynarki - kotwicą oplecioną liną.

Uwaga: brak temblaka z chwostem.