Patera

srebro cechowane (WERNER i SA - w prostokącie, orzeł dwugłowy w kole, znak warsztatowy, cecha probierni warszawskiej niedobita z inicjałami probierza OC, rokiem nieczytelnym, próbą 84, orłem dwugłowym niedobitym ); wys. 6 cm, szer. 40 cm, głęb. 28 cm; waga 718 g.
Warszawa, lata 70.-80. XIX w.
Owalna, na niskiej stopie, z lustrem z owalną rezerwą pośrodku w złoconym obramieniu skomponowanym ze stylizowanych liści, na tle giloszowanym w motywy rombów ujętych w taśmę z meandra ze złoconymi paskami, z kołnierzem ażurowym z ceowatymi rezerwami wypełnionymi winnymi gronami i skośną kratka, obrzeżonym winna łozą; na osi dłuższej dwa uchwyty skomponowane ze splecionej winnej łozy z gronami.
Bardzo podobna patera znajduje się w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie (zob. Ryszard Bobrow, „Srebra warszawskie 1851-1939”, Warszawa 1997, poz. 101)