Bzy, ok. 1930

olej, płótno; 83 x 97,5 cm;
sygn. p. d. "W. Zaboklicki".
Wacław Żaboklicki - początkowo uczył się w Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona w Warszawie. Później studiował w Monachium u Moritza Weinholdta, Antona Ažbégo i Carla von Marra oraz w Paryżu w Académie Colarossi. Po zakończeniu nauki, w latach 1904-1912 mieszkał w Bretanii, w czasie I. wojny światowej był w Rosji, a w 1919 r. osiadł w Warszawie. Malował pastelem i olejno, przede wszystkim pejzaże (głównie marynistyczne) oraz kwiaty. Należał do Koła Marynistów Polskich. Wystawiał m.in. w Instytucie Propagandy Sztuki, TPSP, Zachęcie oraz z grupą "Niezależnych". Obrazy w Muzeach Narodowych w Gdańsku i Warszawie.
"Nie tylko morze maluje Żaboklicki. Prześlicznie, lekko notuje poezję sadów kwitnących, dróżek w ogrodach słońcem ubarwionych, kwiatów w tzw. martwych naturach i cudnych oddali równin mazowieckich, z których jest rodem. [...] Jest w pełni sił i rozwoju swego natchnionego talentu, w pełni uświadomienia własnej drogi" (Jan Kleczyński, Wacław Żaboklicki. Próba charakterystyki [w:] Wystawa prac Wacława Żaboklickiego, Salon Sztuki Czesława Garlińskiego, Warszawa 1930).