Zestaw broni antycznej

brąz, odlew „na wosk tracony”, kucie, cyzelowanie, hartowanie; zielono-brunatna patyna.
1/ Sztylet; dł. całk. 34,6 cm, szer. rękojeści 2,8 cm, głęb. 2,3 cm.
Północno-zachodni Iran, koniec II - pocz. I tysiąclecia p. n. e.
Głownia wydłużona, trójkątna, z zaznaczoną obustronnie ością o graniastym przekroju. Rękojeść masywna, kwadratowa w przekroju, wcięta z dwu stron łukowato, ujęta przewiązkami o drobnych rowkach,
zakończona głowicą w formie pary wachlarzowatych tarcz - „uszu”.
2/ Sztylet; dł. całk. 39,1 cm, szer. głowni u góry 5,3 cm; głowica 2,5 x 2,8 cm.
Północno-zachodni Iran, 2 poł. II tysiąclecia p. n. e. (lub X-IX w. p. n. e.).
Głownia płaska, trójkątna, wydłużona, z dwustronną, graniastą w przekroju ością, ujętą u góry kabłąkowatym, księżycowatym jelcem. Rękojeść w formie listwy o zagiętych do środka krawędziach (pierwotnie
wypełniona okładziną z drewna, kości lub rogu). Głowica wypukła, kwadratowa, zdobiona drobnymi rowkami.
3/ Grot oszczepu; dł. całk. 39,7 cm, szer. 5,1 cm.
Północno-zachodni Iran, VIII-VII w. p. n. e.
Trójkątne, wydłużone żeleźce z półokrągłym sztychem, górą zakończone sercowato, z silnie zaznaczoną obustronnie, długą, wypukłą ością. Trzpień krótki, o przekroju kwadratowym, na końcu rozklepany dla
łatwiejszego osadzenia w drzewcu.
4/ Sztylet (lub grot oszczepu?); dł. całk. 42,5 cm, szer. głowni 4,7 cm.
Północno-zachodni Iran, VIII-VII w. p. n. e.
Głownia trójkątna, wydłużona, u podstawy zaokrąglona; ość o graniastym przekroju, obustronnie zaznaczona. Trzpień krótki, kwadratowy w przekroju, rozklepany na końcu.
Opisy sporządzone w oparciu o ekspertyzę dr. Antoniego Mierzejewskiego z 2011 roku.