Kufel

srebro częściowo złocone cechowane (znak złotnika częściowo nieczytelny, litera datująca, cecha
próby i miejska); waga 1191 g.
Londyn 1719, dekoracja - ok. poł. XIX w.
Na kolistej, profilowanej gładkiej stopie, cylindryczny, lekko zwężający się ku górze, na 1/3 wysokości ujęty profilowanym półwałkiem, z boku masywne, esowate ucho z izolatorkami zakończone u dołu tarczką, u góry połączone z nakrywką zawiaskiem; wylew trójkątny
umieszczony wysoko; nakrywka pośrodku wysklepiona, z uchwytem na kciuk przy zawiasie; całość bardzo bogato dekorowana ornamentem reliefowym z liści akantu, kwiatów, ceowników, małżowin, rybiej łuski, skośnej kratki, łamanych taśm i groszkowania; wnętrze złocone.
Kufel jest przykładem wiktoriańskiego zamiłowania do pokrywania pierwotnie gładkich sreber repusowaną dekoracją