Pietá

drewno lipowe, srebrzone i polichromowane (polichromia i złocenia częściowo pierwotne, przemalowane karnacje); wys. 53 cm., szer. 45 cm. Wielkopolska (?), 1. tercja XVIII w. Grupa figuralna przedstawia scenę Opłakiwania (Pietá). Na kolanach odzianej w suknię i płaszcz Marii złożone jest martwe ciało Chrystusa w pozycji półsiedzącej, podtrzymywane pod głową prawą ręką - lewa ręka Marii wyciągnięta w retorycznym geście zdaje się okazywać wiernym znaczenie Chrystusowej Ofiary. Po bokach grupa adorowana jest przez parą aniołków tulących się do obwisłej bezładnie ręki i nogi Chrystusa. Jest dość prawdopodobne, że grupę wykonał warsztat działający w 1. tercji XVIII w. w Południowej Wielkopolsce, pozostający w orbicie wpływów i inspiracji baroku Śląskiego. Wskazywałyby na to: rozmach kompozycji, wzburzenie suto drapowanych szat o światłocieniowych fałdach, czy realistyczna fizjonomika. Na uwagę zasługuje posłużenie się średniowieczną formułą Piety, być może nawiązującą do jakiegoś starszego dzieła otoczonego szczególnym kultem. Do rzadkości należy nieźle zachowana, oryginalna laserunkowa polichromia na srebrze - różowa szata i błękitny płaszcz. Przemalówki dotknęły natomiast partie karnacji.