Informel, 1960

olej, płótno; 100 x 81 cm;
sygn. p. d.: Kantor
na odwrocie napisy autorskie: T. KANTOR/ XI 1960/ CRACOVIE
Lit. (wybrana): K. Pleśniarowicz, Kantor. Artysta końca wieku, Wrocław 1997, s. 99-141; Tadeusz Kantor. Malarstwo i rzeźba [katalog wystawy oprac. Z. Gołubiew], Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1991, s. 12-14; T. Kantor, Ma creactions, mon voyage: commentaires intimes, [wstęp] G. Scarpetta, Paris 1991 s. 50-98.

Prezentujemy dzieło Tadeusza Kantora, którego całe życie, wybitna twórczość i dorobek artystyczny, świadczą o niezwykłym geniuszu, ogromnej świadomości i wrażliwości na zastałą sytuację polityczną. Informel, czyli sztuka bezkształtna, odnosi się do europejskiego malarstwa lat 50 przebiegającej równolegle do amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Nurt ten charakteryzował się dążeniem do swobodnej ekspresji, nie podlegającej zasadom kompozycji poprzez różnorodne środki wyrazu m.in. stosowanie barwnych plam i tworzenie nieforemnych układów.
Informel rozwinął się w Polsce z kilkuletnim opóźnieniem w stosunku do zachodniej Europy i Stanów Zjednoczonych. Koniec lat 50 i początek lat 60 w Polsce to artystyczny sprzeciw wobec władzy, która w 1959 roku wprowadziła zasadę 15 % abstrakcji jak maksymalną część składową dzieła. W ten sposób zawoalowane aluzje zawarte w tytułach prac wiodły prym towarzysząc często skrajnie abstrakcyjnym kompozycjom.
Mimo to, lata 1958-1968, jak pisze Anda Rottenberg zostały nazwane „sweet sixties”. Kantor, pomimo wielu sukcesów, jak dostrzeżenie oryginalności jego prac przez opiniotwórczą krytykę francuską, zakończył ten etap swojej twórczości, na rzecz innych działań artystycznych. Malarstwo gestu Tadeusza Kantora charakteryzowało się swobodą, wibracjami plam barwnych, różnorodnych linii, grubo nakładaną warstwą farby. Najważniejszy był sam proces tworzenia, dzięki któremu artysta mógł uzyskać autonomię w ekspresji.
Proponowane dzieło - Informel - to obraz najwyższej klasy artystycznej, obraz niezwykle rzadko pojawiający się w sprzedaży aukcyjnej. Cytując samego artystę: „Rytm twórczości jest nieprzerwany, wymaga totalnego, bez reszty permanentnego zaangażowania myśli, woli, wyobraźni”. Przyglądając się prezentowanemu przez nas dziełu należy zgodzić się, że obraz jest doskonałym efektem zaangażowania myśli, woli i wyobraźni samego Tadeusza Kantora.