Kredens klasycyzujący

na bokach prosty, z przodu falisty, z dwoma szafkami na bokach i dwoma szufladami pośrodku, wsparty na czterech graniastych, zbieżnych ku dołowi nogach, fornirowany wzorzystym mahoniem. W górnej szufladzie dwie prostopadłe do jej szerokości przegrody dzielące wnętrze na trzy pojemniki. Lico dolnej z nałożona na nie u góry deską, u dołu podciętą łukowato;
konstrukcja - dębina; fornir - mahoń; żyłka - jasne drewno liściaste (bukszpan?); okucia mosiądz;
92,3 x 152,5 x 61 cm.
Anglia, ok. 1900-1920
Mebel wykonany w stylistyce klasycyzującej, inspirowanej wzorami kredensów opracowanymi przez Roberta Adama (1728-1792) jednego z trzech czołowych angielskich projektantów 2 poł. XVIII wieku. Styl ten w Anglii określany jako „odrodzenie gregoriańskie” (Georgian Revival - nazwa pochodzi od imienia Jerzego I, II, III - panujących w Królestwie Wielkiej Brytanii w XVIII i na początku XIX wieku) spopularyzowano u schyłku panowania królowej Wiktorii (1837-1901) i rozwinięto za Edwarda VII (1901- 1910). Spokojna i charakterystyczna dla epoki forma,
z dekoracją na dolnej szufladzie sugerującą pierwotny kształt tego mebla - z wcięciem u dołu, została ozdobiona eleganckim fornirem mahoniowym. Osiągnięta w ten sposób prosta elegancja była typowym zabiegiem estetycznym stosowanym w tym okresie.