Leżanka późno-biedermeierowska

prostokątna z jednym przyczółkiem w wezgłowiu, wolutowo wygiętym na zewnątrz, fornirowana wzorzystym wsparta na czterech toczonych nóżkach o gruszkowatych kształtach, ozdobionych spiralnie ułożonymi puklami. Tapicerowana na leżysku i wewnętrznej stronie wezgłowia, z wałkiem. Naroża oskrzynienia lekko wysunięte.
konstrukcja - sosna, fornir - mahoń; 91,5 x 180 x 87,5 cm;
Europa Środkowa, ok. poł. XIX w.

Leżanka o prostej, klasycystycznej formie. Wyraz estetyczny wzbogacają spiralnie skręcone nogi.