Szafa ubraniowa barokowa

o konstrukcji dwuskrzyniowej, o prostych bokach i froncie, ściętych narożach, z wydatnymi i profilowanymi gzymsami, dwuskrzydłowa, fornirowana, intarsjowana, z napisem na wieńcu górnym Soly Deo Gloria 1783, wsparta na czterech
nóżkach w kształcie spłaszczonych kul. Powierzchnie ujęte szerokimi bordiurami z geometrycznymi polami
pośrodku, w których rezerwy o falistym zarysie utworzone z intarsjowanych wstęg wypełnione na skrzydłach drzwi dwubarwnymi rozetami. We wnętrzu orginalne haki do wieszania ubrań zamontowane na listwie do wewnętrznej części pleców; poza tym listwy zębate w narożach korpusu umożliwiające ułożenie półek na różnym poziomie oraz drążek do wieszaków.
Okucia stalowe kute, zamek jednoryglowy z ozdobnym widocznym mechanizmem, zawiasy czopowe, rozłączne. Szyld zamka o falistym zarysie z blachy mosiężnej, repusowany.
konstrukcja - świerk; fornir - orzech, intarsje - dębina,
czeczota brzozowa, jawor; 201,5 x 160 x 56,5 cm;
Austria Pn-Zach.- Niemcy Płd.-Wsch., ok. 1783.

Szafa o typowej dla regionu formie i konstrukcji dwuskrzyniowej. Prezentowany obiekt z dekoracją intarsjowaną, zwykle wykonywaną dla bogatszych zleceniodawców. Równie popularne były egzemplarze malowane. Napis na gzymsie w pełnej formie brzmiący: „Soli Deo honor et gloria”, to sentencja łacińska, zaczerpnięta z Pierwszego listu do Tymoteusza 1,17,
w tłumaczeniu: „Samemu Bogu cześć i chwała!”. Sentencje i przysłowia były chętnie włączane w dekorację szaf i skrzyń w XVIII w., szczególnie w katolickich krajach alpejskich, jak opisywana szafa.