Kobierzec mahal

w polu na kremowym tle klasyczny wzór heratu, duże narożniki z podobnym motywem na tle żółtym. Bordiura główna zwana żółwiową (z powodu kształtu palmet) na granatowym tle flankowana jasno czerwonymi szlaczkami z rozetkami;
osnowa - bawełna biała; wątek - bawełna niebieska; runo - wełna wiązana symetrycznie;
315 x 271 cm.
Persja, poł. XIX w.
Duże dywany tkane zazwyczaj w manufakturach, często bardzo cenione, traktuje się jako tzw. dekoracyjne; niewielki procent stanowią kobierce cenione przez kolekcjonerów a charakteryzują się licznymi cechami indywidualnymi, jak np. brak symetrii, zróżnicowanie motywów jednego typu, “odcięcie” na rogach rysunku bordiur poziomych od pionowych, abrasze (poprzeczne smugi poszczególnych barw), powtykane drobne sylwetki (tu dwa koguciki w wewnętrznych rogach
narożników), ogólnie “wiele się dzieje”. Ten dywan właśnie do takich należy, zaleca się szlachetnie stonowaną kolorystyką, a formaty zbliżone do kwadratu spotyka się zdecydowanie rzadziej niż wydłużone.