Stolik pomocniczy klasycystyczny

okrągły, wsparty na czterech graniastych, zbieżnych nóżkach spiętych u dołu trójboczną łączyną - półeczką o łukowato wciętych bokach, intarsjowany. Blat ujęty obramieniem, oskrzynienie i nogi z wstęgami na obrzeżu;
konstrukcja - dębina, okleina - mahoń, intarsje - jesion;
72 x śr. 36,5 cm.
Europa Środkowa, Polska, pocz. XX w.
Stolik pomocniczy, niewielki, zbliżony do postumentu, mógł służyć do umieszczenia na nim lampy, tacy na wizytówki lub dekoracji w formie bukietu czy biustu. Klasyczne formy, jakie go charakteryzuj, były modne ponownie od pocz. XX wieku.