Szafa barokowa, sieniowa

masywny mebel o konstrukcji wieńcowej, o korpusie dekorowanym wielobocznymi poduchami, fornirowany
wzorzystą okleina orzechową, wykonany w Północnej Europie około połowy XVIII wieku.
konstrukcja - dębina, fornir i snycerka - orzech,
255 x 250 x 92 cm;

Szafa sieniowa o konstrukcji wieńcowej, o prostych bokach froncie, zakończona prostym bogato profilowanym gzymsem, zamykana dwuskrzydłowo, z dwoma szufladami w wieńcu dolnym, wsparta na pięciu nogach, przednich kulistych, tylnych graniastych. Całość fornirowana wzorzystą okleiną, intarsjowana. Front podzielony na dwie osie trzema nieco wysuniętymi przed korpus pilastrami, zwieńczonymi rzeźbionymi korynckimi kapitelami, między którymi skrzydła drzwi z owalnymi pseudo-płycinami. Wieniec dolny powtarza zarys korpusu, poprzez wysunięte wsporniki pilastrów i cofnięte lica szuflad. Wieniec dolny szeroki, pośrodku załamany i wysunięty ku przodowi, z niewielki prostokątnym polem ujętym profilowaną listwą. Korpus i wieniec dolny ozdobione wielobocznymi poduchami ujętymi profilowanymi listwami. Poduchy na skrzydłach
drzwi i licach szuflad wydłużone, o gwieździstym zarysie. Boki korpusu intarsjowane w narożach ćwiartkami pater, a po środku poduch wydłużonymi gwiazdami. Na pilastrach i na ryzalitowo wysuniętych wspornikach w wieńcu dolnym pola z obramieniem, wypełnione wzorzystą okleiną, w których prostokąty zakończone półokrągłe obwiedzione wstęgą. Skrzydła drzwi od wewnętrznej strony z pseudopłycinami. Boki i plecy ramowo-płycinowe, z trzema płycinami na plecach i po jednej na bokach. Nogi przednie i kapitele ciemno-brązowe. We wnętrzu trzy półki. Zamek czteroryglowy, stalowy, wpuszczano przykładany, z prostokątną ażurową, rytowaną płytką kryjącą mechanizm, repusowaną na obrzeżu.
Zasuwki kryte, stalowe, z falistym obrzeżem i ryglem z knopikowym uchwytem. Na licach szuflad szyldy z blachy mosiężnej, faliste na obrzeżu, z okrągłym uchwytem.
Szafa wykonana w Północnej Europie, prawdopodobnie na terenie Niemiec między Hamburgiem, a Lubeką, około połowy XVIII wieku, powtarza formę, wielkość i dekorację szaf sieniowych, które powstawały na tym terenie od 2 poł. XVII wieku. Mebel po generalnej konserwacji, podczas której między innymi uzupełniono i wymieniono zniszczone i brakujące elementy (ubytki forniru, braki listew, półki, nogi).