Łóżko późno-klasycystyczne

pojedyncze, prostokątne w zarysie, z wyższym przyczółkiem tylnym zwieńczonym faliście i niższym przednim u góry półkolistym, ozdobione klasycyzującymi motywami intarsjowanymi i lawowanymi tuszem, dodatkowo inkrustowanymi żyłką mosiężną. Przyczółki o konstrukcji ramowo-płycinowej. Przedni z dwoma płycinami, na których okrągłe medaliony ze scenami rodzajowymi, na bokach ujętymi męskimi postaciami, a pośrodku hermą, zwieńczonymi girlandą z chusty spiętej rozetą. Sceny prawdopodobnie mitologiczne przedstawiające umieszczone na obłokach kobiety o szatach wydętych przez wiatr, po lewej trzy, a po prawej dwie w otoczeniu putt. Przyczółek tylny z trzema płycinami, dwiema u dołu niedekorowanymi i górną poziomą ozdobioną wazami i fantastycznymi stworami otoczonymi wicią, a w zwieńczeniu esownicami z liści. Boki deskowe, proste, z szeroką platką u dołu oraz z esownicami z na bokach górnej krawędzi ozdobionymi liśćmi przechodzącymi w głowy zwierząt (orłów?). Na bokach przyczółków u dołu prostokątne rezerwy z gałązką kwiatową;
sosna, fornir - orzech; intarsje - brzoza; żyłki - mosiądz; 129,5 x 125,5 x 205 cm (materac dług. 190 cm).
Austria, Wiedeń (?), ok. 1815-20.
Łóżko klasycystyczne ozdobione intarsją lawowaną tuszem, z której słynął wiedeński ośrodek stolarski w okresie klasycyzmu i wczesnego biedermeieru. Dekoracjom intarsjowanym subtelnie i z dużą umiejętnością nadano światłocieniowy rysunek tuszem, co wskazuje na spore doświadczenie i kunszt malarski wykonawcy. Wielka rzadkość na polskim rynku antykwarycznym.