Szafka kątowa późnobiedermeierowska

o prostych bokach i froncie, zamykana jednoskrzydłowo z szufladką u góry, wparta od frontu na konsolowych nóżkach, z tyłu na graniastej. Skrzydło drzwi z profilowaną ramą, wypełnione płyciną. Lico szufladki profilowane. Przednie nóżki wycięte u dołu faliście. We wnętrzu trzy półki;
konstrukcja - sosna, fornir - mahoń;
149 x 89 x 57,5 cm, boki dł. 62 cm.
Europa Środkowa, ok. 1835.

Szafki kątowe stosowano zwykle jako meble pomocnicze do przechowywania różnych przedmiotów także zastawy i kieliszków. Omawiany egzemplarz posiada bardzo popularna w Polsce formę, która z różnymi modyfikacjami stylowymi była wykonywana od połowy XVIII do końca XIX w.