Madonna z Dzieciątkiem

drewno lipowe (pierwotnie polichromowane i złocone?), 73 x 36 x 17 cm; Śląsk, ok. 1500 r. (ubytki prawej dłoni Chrystusa) "Późnogotycka rzeźba siedzącej Madonny z Dzieciątkiem jest niemal z całą pewnością fragmentem grupy świętej Anny Samotrzeć, będącej pierwotnie rzeźbiarskim wypełnieniem kwatery ołtarza szafiastego. Siedząca na ławie tronowej Maria, pierwotnie dzieliła ją z usytuowaną po prawej stronie św. Anną. Do niej to, zgodnie z ikonograficznym stereotypem, wychyla się w gwałtownym ruchu Dzieciątko [...] O datowaniu na ok. 1500 r. i śląski, późnogotycki krąg powstania świadczą - poza rozpowszechnionym tu typem kompozycyjnym - także cechy kształtowania formy, jak ogólny, dość przysadzisty wolumen postaci, drapowanie szat łamiącymi się fałdami o sztywnych, gładkich powierzchniach zgodnych z budową i ruchem, a jednocześnie pewna syntetyczność i umowność modelunku budowy ciała i szat. [...] Rzeźba powstała raczej poza ośrodkiem wrocławskim; do pewnego stopnia zbliża się do późnogotyckiej snycerki Kotliny Kłodzkiej z ok. 1500 r., dając się porównać z takimi rzeźbami jak figury. Barbary, Katarzyny, Małgorzaty i Doroty z Muzeum Narodowego we Wrocławiu" (fragmenty opinii dr. Jakuba Sito).