Sekretera w stylu II cesarstwa

prostopadłościenna, o ściętych frontowych narożach, z marmurowym szarawym blatem, z czterema szufladami (jedną u góry trzema u dołu) oraz odkładaną klapą po środku, czerniona, fornirowana, inkrustowana we wzory geometryczne i floralne, wsparta na czterech toczonych nóżkach w formie tralek. Lica szuflad oraz klapy obwiedzione wstęgą i żyłkami, dekorowane prostokątnymi arkuszami blachy mosiężnej, uzupełnionej wstawkami z blachy stalowej, w których wycięto i wygrawerowano wzory z wici, wolut. Na klapie po środku dodatkowo w okrągłej rezerwie dwa ptaki siedzące na ulistnionej gałązce. Szyldy zamków mosiężne okrągłe, profilowane, zwieńczone kokardą. Frontowe naroża u dołu ryzalitowo wysunięte, dekorowane kostką z żyłki mosiężnej, u góry i u dołu ozdobione aplikami brązowymi z wolutami, kanelowanymi pilastrami, girlandami, kampanulami. Wnętrze w typie sekretery z półką i trzema szufladkami u dołu, fornirowane wzorzystą okleiną i dekorowane malowanymi na czarno ornamentami: polami geometrycznymi z żyłki i falistymi pełnymi, wypełnionymi palmetami i liśćmi. Lico górnej szufladki faliste, podzielone dekoracją na dwa pola sugerujące podział na dwie szufladki. Wewnętrzna strona klapy z obramieniem fornirowanym i środkiem wyklejonym czerwoną skórą. Materiały: konstrukcja - dębina, olcha; fornir - mahoń, palisander; okucia - mosiądz, stal; wymiary: 138,5 x 70,5 x 43,4 cm. Francja, ok. 1870 Mebel o prostej formie, nawiązujący do klasycystycznych pierwowzorów z ok. 1800-1810 roku. Dekorowany w sposób typowy dla mebli wykonywanych ze czasów II cesarstwa, kiedy sprzęty napoleońskie ponownie stały się modne. Precyzja zdobień uzyskana metodami mechanicznymi. Dekoracja zachwyca jednak skomplikowaniem rysunku, dopracowaniem szczegółów. Wnętrze fornirowane wzorzystym egzotycznym fornirem ozdobiono dekoracją malowaną naśladującą intarsję.