Monstrancja

typu promienistego, na owalnej, wysklepionej, profilowanej, wielodzielnej stopie obrzeżonej gładką taśmą, ozdobionej repusowanymi bukietami z owoców i kwiatów umieszczonych w prostokątnych rezerwach, nad nimi w akantowych kartuszach kameryzowanych perełkami uskrzydlone główki anielskie wykonane w wysokim reliefie; trzon z nodusem ozdobiony główkami aniołów, na nim postać Madonny stojącej na półksiężycu w aureoli promienistej z rękoma złożonymi, w których trzyma wić
z wyrastającymi z niej kłosami i winoroślą oplatającą glorię w formie słońca, której promienie ze strzępiastych wiązek
różnej długości, częściowo kameryzowane perłami, biegną od owalnego reservaculum ujętego w ozdobioną ramkę ;
w górnej części glorii plakietka z półplastycznym wizerunkiem Boga Ojca w obłokach, nad nim korona zamknięta, bogato kameryzowana zwieńczona krzyżem;
monstrancja bogato kameryzowana perłami, granatami i szkłami imitującymi kamienie szlachetne (ubytki w dekoracji z wicią roślinną, brak szkiełka i 21 perełek);
srebro kute, repusowane, złocone, kameryzowane, nie cechowane; wys. 80,8 cm, szer. 39,5 cm, głęb. 22 cm; waga 3402 g.
Polska Południowa, 1 poł. XVIII w.