Para foteli rokokowych

- typu cabriolet;
o falistych i profilowanych elementach szkieletu, oparcia, siedzenia i poręcze miękko wyściełane gobelinem, wsparte na czterech kabriolowych nogach, podrzeźbiane. Oparcia lekko wklęsłe, zwieńczone łukowato z rzeźbionymi rocailami (z czterech płomieni) pośrodku, rozszerzane ku górze i wklęsłe na bokach. Siedzenia z tyłu zaokrąglone, od frontu faliste ozdobiony rocailem, analogicznym jak w zwieńczeniu fotela. Nogi rozszerzone u góry, zakończone stopką u dołu. Konstrukcja kołkowana. Tkanina na siedzeniach przedstawiająca zwierzęta w otoczeniu natury: parę królików na łące oraz kucyka (?) wśród traw, a na oparciach kobietę wkładającą winogrona do kosza i pastuszka grającego na flecie barankowi (?). Na tylnych oskrzyniach wybita sygnatura ebenisty „DELAPORTE” (słabo czytelna, przetarcia przed nazwiskiem);
buczyna; wymiary: 85,6 x 60 x 53,2 cm, 85,2 x 60 x 53 cm
Francja, Paryż, pracownia Dalaporte'ów, Antoine-Nicolas Delaporte - przypisywane; 2 poł. XVIII w.
Fotele o charakterystycznej formie mebli rokokowych z czasów Ludwika XV powstały w paryskiej pracowni rodziny Delaporte'ów, wśród których znani są m.in.: Martin - mistrz od 1740 i jego bratanek Antoine-Nicolas - mistrz od 1762. Obaj sygnowali swoje wyroby inicjałami imienia i nazwiskiem DELAPORTE. W 1 połowie XIX wieku działała także inna pracownia w ten sam sposób znakująca swoje meble. Zarówno ta pracownia i pracownia Antonie-Nicolas znane są przede wszystkim z wykonywanych foteli i krzeseł, analogicznych do oferowanych na aukcji Rempexu. Choć sygnatura nie jest w pełni czytelna, to jednak cechy stylowe foteli pozwalają je wiązać z osobą Antoine-Nicolas Delaporte'a. Zwraca uwagę elegancka forma foteli, ich dobrze wyważone proporcje, miękka snycerka, modelowanie plastyczne.
Konstrukcja foteli, tapicerka oraz tkaniny po konserwacji.
Literatura: Comte François de Selverte, Les Ébénistes du XVIIIe siecle. Leurs oavres et leurs marques, Paris-Bruxelles 1923, s. 82; Jean Nicolay, L'art et la Maniére des Maitres Ébénistes Français au XVIIIe siecle, Paris 1956, s. 73; Denise Ledoux-Lebard, Les Ébénistes Parisiens du XIXe siecle (1795 - 1870). Leurs oavres et leurs marques, Paris 1965, s. 129.