Szabla francuska, kawaleryjska,

wz. AN 1822, w pochwie;
głownia stalowa, z szerokim obustronnie ciągnionym, szerokim zbroczem oraz wąską bruzdeczką przygrzbietową; na grzbiecie silnie zatarte napisy: „[…] d'Armes de Chat” Febr 1860 Cav-rie en 1822”;
jelec mosiężny, tarczowo-kabłąkowy, na kabłąku bity nr „125” oraz dwie koliste cechy po bokach; rękojeść w skórze i oplocie mosiężnym ze skręconego drutu, w 20 karbów; głowica owalna z krótkim kapturkiem; pochwa stalowa, z 1 ryfka z brajcarkiem;
stal, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 92 cm, krzywizna 3 cm; dł. całk. 107 cm, w pochwie 110 cm.
Francja, 2 poł. XIX w.
Szabla używana przez żołnierzy polskich w XX w.