Chrystus Zmartwychwstały

drewno lipowe, pierwotnie polichromowane i złocone,
wys. 78 cm. Śląsk (?), 2 ćw. XVIII w.

Typowa dla rzeźby sakralnej XIV-XX w. figura rezurekcyjna, stawiana w kościołach katolickich na ołtarzu wielkim w okresie wielkanocnym. Wysokiej klasy dzieło powstało zapewne w jednym ze śląskich ośrodków rzeźbiarskich 1. połowy XVIII w. Wskazywać na to może perfekcyjne opanowanie anatomii ukazanej w sposób nieznacznie klasycyzujący, w naturalnie ujętym kontrapoście, a także dynamicznie układająca się draperia perizonium okrywająca biodra oraz od tyłu nogi i plecy, cięta głęboko a zarazem miękko.
Rzeźba jest uszkodzona, brakuje stóp i podstawy z obłoków oraz ramion, z których jedno wyciągnięte było ku górze.