Szabla polska, wz. 34, w pochwie

tzw.: „ludwikówka”; głownia stalowa, obustronnie szlifowana w szerokie zbrocze, z głęboką bruzdeczką przygrzbietową; na grzbiecie u nasady bite znaki: w owalu - litera „K / 2”, ponadto numer „C 5464”; u nasady wewnętrznego płazu bity napis: „H. LUDWIKÓW / KIELCE”; jelec mosiężny, krzyżowo-kabłąkowy, z wąsami; na końcu tylnego ramienia jelca - otwór - pętlica na temblak; okładziny rękojeści drewniane, karbowane (wtórne); głowica owalna, z kapturkiem; pochwa stalowa, z jedną ryfką i brajcarkiem;
stal, mosiądz, drewno; dł. głowni 82,5 cm, krzywizna 3 cm, dł. całk. 96 cm, w pochwie 97,5 cm.
Polska, Kielce, Huta Ludwików, po 1934.