Portret Leona Lewkowicza

gips, wys. 80 cm;
na plecach postaci sygn.: K. Laszczka 1938
Według tradycji rodzinnej właścicieli portret przedstawia malarza Leona Lewkowicza. Urodzony w 1888 r., Lewkowicz był uczniem Teodora Axentowicza w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych, już w czasie studiów był dwukrotnie nagradzany. Od 1924 r. wystawiał w TZSP w Krakowie i we Lwowie, brał udział także w innych wystawach.
Należał do Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych. Do 1939 r. mieszkał w Nowym Targu, po wojnie uchodził za zaginionego, a informacje o losie artysty
dotarły do kraju już po jego śmierci na zesłaniu. Malował portrety - szczególnie zabarwione delikatną nutą sentymentalizmu, wizerunki cygańskich lub żydowskich dzieci,
rodzajowe sceny z życia Żydów, rzadko pejzaże. Tylko nieliczne obrazy Lewkowicza zachowały się w zbiorach Muzeum Historycznego w Krakowie i Żydowskiego
Instytutu Historycznego w Warszawie, dzieje jego spuścizny twórczej pozostają nieznane. Portretowany w średnim wieku, krótko ostrzyżony, z włosami zaczesanymi
do tyłu, z wąsami, ubrany jest w rozpiętą marynarkę z kamizelką i krawatem; głowa zwrócona jest w prawo, spojrzenie skierowane nieco w dół.