drewno lipowe, polichromowane i złocone,

Polska, ok. poł. XVII w.
Temat Chrystusa Frasobliwego w rzeźbie sięga genezą XIV wieku. Motyw
rozpowszechniony zwłaszcza w okresie późnego średniowiecza, cieszył się
popularnością także w XVII wieku odwołując się do emocjonalnej religijności pasyjnej
charakterystycznej m. in. dla okresu kontrreformacji. Ta wysokiej klasy figura
w zakresie kompozycji i przesłania treściowego wywodzi się wprost z formalnego
i ideowego języka późnego gotyku, choć w rozwiązaniach szczegółowych bliska jest
siedemnastowiecznemu kształtowaniu formy. Odnosi się to zwłaszcza do perizonium
o drobiazgowo opracowanych fałdkach przypominających plisowanie, układających
się bądź to równolegle, bądź kaskadowo u węzła przy prawym biodrze. Również
traktowanie fizjonomii o wysokim czole, prostym nosie i wielkich, szeroko otwartych
oczach, bliskie jest wrażliwości formalnej połowy XVII wieku. Uwagę zwraca
oryginalna, naturalistyczna polichromia i złocenie perizonium, stanowiące dziś wielką
rzadkość w tego rodzaju rzeźbach.