Stół w stylu Ludwika Filipa

z blatem falistym na obrzeżu, wspartym na czterech kabriolowych nogach, bogato rzeźbiony, rytowany. Oskrzynienie faliste, naśladujące zarys blatu, u dołu obwiedzione ceownicami z półwałków, dekorowane rytowaną kratownicą oraz rzeźbionymi serduszkami, ceownicami, ulistnionymi i ukwieconymi gałązkami. Kolana nóg poszerzone, ozdobione muszlami i schodzącymi ku dołowi kampanulami.
Konstrukcja - dębina; fornir - mahoń; 77,2 x 124,7 x 75,4 cm.
Polska, ok. 1850
Stół o formie i dekoracji właściwej okresowi ok. poł. XIX wieku, nawiązującej do rokokowych form sprzed stu lat. Bogate dekoracje płaskorzeźbione charakteryzuje duże uproszczenie i prowincjonalizm, stąd też podejrzenie, że powstał w mniejszym ośrodku stolarskim.