Szabla oficerska lekkiej kawalerii francuskiej, AN XI, w pochwie

stal, brąz, mosiądz, drewno, skóra; dł. głowni 16 cm, dł. całkowita 96 cm,
dł. w pochwie 105 cm; Francja, pocz. XIX w.
Głownia stalowa, ciągniona obustronnie w szerokie zbrocze; na zewnętrznym płazie ryty napis: „VAINCRE OU MOURIR” [zwyciężyć albo umrzeć]. Jelec z brązu, trójkabłąkowokrzyżowy, z podłużnymi wąsami. Rękojeść z drewnianym trzonem pokrytym skórą, w oplocie z mosiężnego drutu. Głowica z kapturkiem, od którego wyprowadzony warkocz sięgający do jelca. Pochwa stalowa, z dwiema mosiężnymi ryfkami, z brajcarkami.
Szabla tego typu używana była przez oficerów polskich służących i walczących pod Napoleonem w okresie 1802-1815.