Szabla polska, oficerska, tzw. "kościuszkowska"

stal, brąz, mosiądz, heban; złocenia; dł. głowni 74 cm, dł. całk. 87,2 cm, krzywizna 3,6 cm, dł. w pochwie 101,8 cm;
Polska, k. XVIII w. - z czasów insurekcji Kościuszkowskiej.
Głownia stalowa, obustronnie ciągniona w szerokie zbrocze; w partii zastawy ryte floresy, panoplia, owalny medalion zwieńczony kwiatami - ze śladami złocenia; na szerokim grzbiecie u nasady ryty, złocony esowaty znak przypominający motyla o stulonych skrzydłach. Jelec z brązu, krzyżowo-kabłąkowy; wąsy soczewkowate; tylne ramię ugięte ku dołowi, z łezką; kabłąk załamany pod kątem prostym, J-kształtny, płaski, z profilami i przewiązką w kształcie rombu. Rękojeść w okładzinach z hebanu, karbowana w drobną kratkę (z jednej strony widoczne pęknięcie drewna). Głowica z brązu, owalna, puklowana, zwieńczona guzem (rozklepany koniec trzpienia), z krótkim kapturkiem. Pochwa stalowa, z dwiema ryfkami i brajcarkami mosiężnymi; ostroga stalowa.