Szabla pruska, oficera artylerii, w pochwie

stal, mosiądz, skóra, b. metal; dł. w pochwie 102 cm.
Prusy, ok. 1889
Głownia stalowa; jelec mosiężny krzyżowo-kabłąkowy z półwąsami i charakterystycznym kabłąkiem „strzemionowym”. Rękojeść obciągnięta skórą, karbowana, głowica mosiężna w kształcie lwiej głowy, z długim warkoczem z „uszami” w połowie wysokości. Na tarczce frontowej półwąsa - skrzyżowane lufy armatnie. Pochwa stalowa, z jedną ryfką z brajcarkiem.