Klepsydry, 1970

olej, płótno; 31,5 x 31 cm;
sygn. p. d. monogramem: WD;
dat. przez artystę na odwrocie na płótnie .
Jeden z obrazów z dużego cyklu o tej nazwie.
Od 1945 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki i Zygmunta Radnickiego, uzyskując dyplom w 1952. Podjął kurs malarstwa ściennego u Wacława Taranczewskiego. W czasie studiów wspólnie z Przemysławem Brykalskim, Andrzejem Wajdą i Janem Tarasinem był członkiem Grupy Samokształceniowej założonej w 1948 przez Andrzeja Wróblewskiego, skupiającej zwolenników sztuki realistycznej, komunikatywnej, zaangażowanej społecznie. Wziął udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki "Przeciw wojnie - przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 r. W 1976 laureat nagrody im. Jana Cybisa.
"Sztukę Witolda Damasiewicza, mimo znacznych różnic formalnych poszczególnych okresów, łączą dwie zasadnicze cechy: pierwszą jest kolor, któremu przypada rola konstruowania, kompozycji i emocjonalnej tkanki obrazu. Drugą - mocny podkład filozoficzny o metafizycznym nieraz zabarwieniu, zrodzony ze związków łączących twórczość i sposób myślenia artysty z ikoną, zatem obiektem obdarzonych w założeniach wolą i możliwością oddziaływania na ludzkie losy. Z ikony również bierze swój początek tak często i chętnie stosowana pozorna symetria, będąca jednak w istocie dzięki lekkim przesunięciom osi kompozycyjnej - układem dynamicznym." [Jerzy Madejski].